الگوی پیش بینی کنندگی سبک های دلبستگی کودک توسط هیجانات مادر در دو گروه دانش آموزان عادی و کم توان ذهنی آموزش پذیر دبستانی با توجّه به جنسیت و وضعیت اقتصادی- اجتماعی خانواده

هدف از پژوهش حاضر بررسی الگوی پیش بینی کنندگی سبک های دلبستگی کودک توسط هیجانات مادر در دو گروه دانش آموزان عادی و کم توان ذهنی آموزش پذیر دبستانی بود. 140 از نفر دانش آموزان عادی و کم توان ذهنی آموزش پذیر دبستانی (از هر گروه 70 نفر) در پایه دوّم دبستان نمونه ی مورد نظر این پژوهش را تشکیل دادند. مادران در هر دو گروه نمونه، پرسشنامه های مقیاس افتراقی هیجانات (ایزارد و همکاران،1993)، پرسشنامه ی سبک های دلبستگی برای کودکان (وَن اودنهون و هافسترا 2005) را تکمیل کردند. روایی این دو مقیاس با روش همسانی درونی و پایایی آن از دو روش بازآزمایی و ضریب آلفای کرونباخ، به صورت مطلوب احراز گردید. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد؛ بین هیجانات مثبت با سبک دلبستگی ایمن رابطه ای مثبت و معنادار و با سبک های دلبستگی ناایمن رابطه ای منفی و معنادار وجود دارد. همچنین هیجانات منفی با سبک دلبستگی ایمن رابطه ای منفی و معنادار و با سبک های دلبستگی ناایمن رابطه ای مثبت و معنادار دارند. با استفاده از تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی سهم پیش بینی هر یک از سبک های دلبستگی توسط هیجانات مادر با توجه به جنسیت و وضعیت اقتصادی-اجتماعی خانواده مورد بررسی قرار گفت. نتایج پ‍ژوهش به شرح ذیل می باشد: 1) نتایج برای گروه عادی نشان می دهد که هیجانات مثبت پیش بینی کننده ی مثبت و معنادار برای سبک دلبستگی ایمن بودند و هیجانات منفی قدرت پیش بینی سبک های دلبستگی را نداشتند.2) نتایج برای گروه کم توان ذهنی نشان می دهد که هیجانات منفی پیش بینی کننده ی مثبت و معنادار برای سبک های دلبستگی ناایمن بودند و هیجانات مثبت قدرت پیش بینی سبک دلبستگی ایمن را نداشتند. 3) دانش آموزان عادی نمره ی بیشتری در سبک دلبستگی ایمن از دانش آموزان کم توان ذهنی کسب کردند و برعکس. 4)جنسیت واقتصادی- اجتماعی قدرت پیش بینی سبک های دلبستگی را نداشتند. در پایان نتایج مورد بحث و بررسی قرار گرفت و پیشنهادات کاربردی و پژوهشی ارائه گردید. وضعیت